Besho

«بشو هر آنکه هستی» - نیچه

این فراخوان، بیش از آنکه به «شدن» دعوت کند، ما را به شناختن فرا میخواند. چرا که «شدن» نه یک تلاش، بلکه نتیجهای طبیعی است که پس از شناخت اتفاق میافتد. در این جمله نیچه، کلید ماجرا در شناختن نهفته است؛ شناختی که ما را از زندگی آنچه نیستیم به سوی آنچه هستیم هدایت میکند.

ما تا زمانی در چرخه بیپایان تکرار آنچه نیستیم گرفتار میمانیم که حقیقت آنچه هستیم را نشناسیم. اما طنز تلخ این سفر آنجاست: برای یافتن آنچه هستیم، به تمام آنچه هستیم نیاز داریم. این سفر به شناخت، مانند تلاش کسی است که برای پیدا کردن عینک، به عینک نیاز دارد. خود، هم مقصد است و هم ابزار.

کلمه «بشو»، تجسم این دعوت است: دعوت به تأمل، شناخت، و پذیرفتن خود حقیقی. 

بشو هر آنکه هستی.

“Become who you are.” – Nietzsche

This call is less an invitation to become and more a summons to know. For becoming is not a struggle, but a natural result—one that follows true understanding. In this sentence by Nietzsche, the key lies in knowing—a knowing that guides us from living as what we are not, toward what we truly are.

We remain trapped in the endless loop of repeating what we are not, so long as we fail to recognize the truth of who we are. Yet the bitter irony of this journey is that to discover who we are, we need all that we already are. This quest for self-knowledge is like someone needing glasses in order to find their glasses. The self is both the path and the destination.

The word “become” embodies this invitation—a call to reflect, to know, and to embrace the true self.

Become who you are.